Zadośćuczynienie za "zmarnowane wakacje"
Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 14 kwietna 2011 roku, w sprawie sygn. akt II Ca 122/11, potwierdza zmianę orzecznictwa sądów powszechnych w zakresie zasądzania zadośćuczynienia za zmarnowany urlop oraz to, że zadośćuczynienia nie należy wyliczać w oparciu o cenę imprezy. To nie cena imprezy turystycznej powinna stanowić punkt odniesienia dla wysokości zasądzonego zadośćuczynienia, ale stopień zawinienia biura oraz rozmiar dyskomfortu klientów, spowodowany nienależytym wykonaniem zobowiązania przez organizatora. Istotna kwestią jest także to, że każdy z powodów realizuje własne roszczenie o zadośćuczynienie z tytułu negatywnych przeżyć związanych z korzystaniem z usług turystycznych zorganizowanych przez pozwaną spółkę; nie zachodzi pomiędzy nimi solidarność – zadośćuczynienie zasądza się na rzecz każdego z osobna.
Nie bez przyczyny roszczenie o zadośćuczynienie nazywa się roszczeniem o naprawienie szkody za „utratę przyjemności z wakacji", „zmarnowany wypoczynek". W tej sytuacji szkoda polega w dużej mierze na zawiedzionych nadziejach co do spodziewanych przeżyć, na utracie możliwości zrelaksowania się w czasie urlopu, na konieczności zajmowania się zamiast tego sprawami niezwiązanymi z wypoczynkiem, a wynikającymi z konieczności reklamowania warunków pobytu.
Data dodania: 13-01-2013
powrótDanekontaktowe
Kancelaria Adwokacka
Adwokat Monika Różycka - Stańczak
31-526 Kraków, ul. Kielecka 5/8
95-060 Brzeziny, Pl. Jana Pawła II 10
tel. 884-308-000
e-mail:
